podstawowe

stacjonarnie

Specjalizacja konserwacji rzeźby ma na celu zapoznanie studentów
z szeroką problematyką konserwacji i restauracji dzieł sztuki
i zabytków wykonanych z kamienia naturalnego, stiuku i ceramiki. Uczy wrażliwości na formę, fakturę i kolorystykę materiału rzeźbiarskiego.
Program nauczania realizowany jest poprzez wykłady, ćwiczenia, pokazy, demonstracje, konwersatoria i zajęcia terenowe na zabytkach
w ich naturalnym usytuowaniu. Przygotowuje studenta do samodzielnej pracy przy obiektach przez zapoznanie go ze złożona problematyką konserwacji technicznej i estetycznej dzieła rzeźbiarskiego, przy pełnym rozeznaniu i uwzględnieniu jego wartości artystycznej, historycznej, kulturowej i zabytkowej.
Ćwiczenia studenckie przeprowadzane są na wartościowych
i zróżnicowanych technologicznie zabytkowych obiektach kamiennych. Nabycie praktycznych umiejętności polega na przeprowadzeniu indywidualnej, pełnej konserwacji wraz z wykonaniem prac badawczych oraz sporządzeniu powykonawczej dokumentacji konserwatorskiej. Student poznaje rodzaje materiałów i ich charakterystykę w aspekcie rzeźbiarskim i konserwatorskim, sposoby identyfikowania stanu zachowania, przyczyn i form zniszczeń, metody usuwania nawarstwień, czyszczenia, wzmacniania struktury materiałów, uzupełniania ubytków i rekonstrukcji formy oraz zabezpieczenia obiektów.
Proces kształcenia wspomagany jest praktykami terenowymi
w zakresie konserwacji rzeźby, elementów rzeźbiarskich i dekoracji architektonicznej na elewacjach budowli zabytkowych.

Podstawowe treści programu nauczania zawierają szerokie i pełne zagadnienia związane z konserwacją kamienia, ceramiki i stiuku.
Wykłady skupiają się na problematyce i zagadnieniach:
- sztuka w konserwacji zabytków wykonanych z materiałów mineralnych
- kamień w architekturze i rzeźbie
- czyszczenie – środki, metody, usuwanie powłok i nawarstwień
- odsolenie – środki, metody
- klejenie kamienia, ceramiki i elementów sztukatorskich – środki, materiały
- wzmocnienie strukturalne – środki, metody
- uzupełniania ubytków i rekonstrukcja formy – materiały, metody
- hydrofobizacja rzeźb, elementów rzeźbiarskich i powierzchni architektonicznych – środki, metody
- aranżacje i współczesne kreacje konserwatorskie – przykłady

Wykłady problemowe z zakresu konserwacji i restauracji zabytków wykonanych z kamienia, ceramiki i stiuku. Przedstawienie studentom odpowiedniej problematyki na przykładowych konserwacjach krajowych i zagranicznych przy użyciu urządzeń multimedialnych. Korekty indywidualne na zasadzie „mistrz – uczeń”. Omówienie indywidualnych propozycji przy konkretnych obiektach w ramach realizowanych ćwiczeń. Ćwiczenia praktyczne oparte o podane informacje z zakresu techniki, technologii konserwatorskiej i założeń estetycznych. Dyskusje indywidualne i w grupach w ramach organizowanego konwersatorium. Zajęcia i praktyki terenowe
w warunkach naturalnego usytuowania obiektu zabytkowego, np. kapliczki, pomniki, elewacje.

OBOWIĄZKOWA
- „Zabytki kamienne i metalowe, ich niszczenie i konserwacja profilaktyczna”, praca zbiorowa pod red. Domasłowskiego W., Toruń 2011.
- Kozłowski S. ”Surowce skalne w Polsce” , Warszawa 1975.
- Małachowicz E. „Konserwacja i rewaloryzacja architektury w środowisku kulturowym”, Wrocław 2007.
- Rouba B. „Pielęgnacja świątyni i innych zabytków”, Toruń 2014.
- Sylwestrzak H., Kachnic J. „Kamienne tworzywo sztuki”, Toruń 2010.
- Wilcke H., Thunig W. „Kamieniarstwo” Warszawa 1987.
- Jundrowsky R. „Kamieniarstwo. Współczesne spojrzenie na tradycję”, Warszawa 2015.
- Domasłowski W. „Strukturalne wzmocnienie materiałów porowatych”, Toruń 2014.
- Domasłowski W. „Wapno dyspergowane spoiwo zapraw i farb”, Toruń 2015.
- Wolski Z. „Sztukatorstwo”, Warszawa 1988.
- Płuska I. „Konserwacja kamienia”, „Renowacje” nr 2, Kraków 1998.
- Płuska I. „Konserwacja cegły”, „Renowacje” nr 1, Kraków 1998.
- Domasłowski W., Kęsy-Lewandowska W. , Łukaszewicz J., „Badania nad konserwacją murów ceglanych”, Toruń 1998.
- Płuska I. „Aranżacje konserwatorskie”, „Renowacje” nr 5, Kraków 1999.
- Hermes J. „Tynki szlachetne, stiuki, sztukaterie”, Warszawa 1962.
- Tajchman J., Jurecki A. „Historia technik budowalnych” Warszawa 2020
UZUPEŁNIAJĄCA
- Machaj J. „Wyprawy szlachetne, kamień sztuczny”, Warszawa 1959.
- Ślesiński Wł. „Konserwacja zabytków sztuki – rzeźba”. T 2, Warszawa 1990.
- Frycz J. „Restauracja i konserwacja zabytków architektury w Polsce w latach 1795 – 1918”, Warszawa 1975.
- Ciabach J. „Żywice i tworzywa sztuczne stosowane w konserwacji zabytków”, Toruń 1998.
- Pasierb J. St. „Ochrona zabytków sztuki kościelnej”, Warszawa 1995.
- Rajchel J. „Kamienny Kraków”, Kraków 2005 r.

Zawodowe praktyki wakacyjne odbywane w renomowanych zespołach konserwatorskich.

na ocenę 3,0:   50 % wg składowych oceny końcowej
na ocenę 3,5:   60 % wg składowych oceny końcowej
na ocenę 4,0:   70 % wg składowych oceny końcowej
na ocenę 4,5:   80 % wg składowych oceny końcowej
na ocenę 5,0:   90 % wg składowych oceny końcowej
na ocenę 5,5: 100 % wg składowych oceny końcowej

26.09.2022 r.