kierunkowe

stacjonarnie

Wprowadzenie studentów w metodykę pracy konserwatora, zagadnienia profilaktyki, konserwacji i restauracji, omówienie metod i materiałów historycznych i stosowanych współcześnie w konserwacji podobrazia płóciennego. Opanowanie wstępnych zabiegów poprzedzających konserwację podobrazia płóciennego oraz przeprowadzenie konserwacji technicznej płótna podobrazia: zabiegi lokalne i dublaż – prace samodzielne i zespołowe na obiektach zabytkowych wykonywane pod opieką pedagogów.

Przyswojenie wiedzy na temat historycznych i współczesnych możliwości technicznych i materiałów oraz aparatury wykorzystywanej w konserwacji i restauracji malowideł sztalugowych na podobraziu płóciennym. Opanowanie zabiegów poprzedzających dublaż, interwencje lokalne. Porównanie właściwości mas dublażowych na tle historycznego rozwoju techniki dublowania. Metody dublowania malowideł. Zagadnienie dublażu przeźroczystego. Specyfika konserwacji malowideł dwustronnych. Omówienie podstawowych problemów konserwacji malowideł wielkoformatowych.
Formułowanie założeń i programu prac konserwatorskich oraz samodzielne wykonanie konserwacji malowidła na podobraziu płóciennym w zakresie zabiegów technicznych, poprzedzone zebraniem danych inwentaryzacyjnych, ikonograficznych i historycznych o obiekcie, przeprowadzeniem rozpoznania jego technologii, stanu zachowania i warunków przechowywania – na podstawie obserwacji, wywiadu oraz badań archiwalnych i laboratoryjnych. Wykonanie dokumentacji prac badawczych i konserwatorskich.

Wykłady ilustrowane prezentacją lub pokazem sprzętu, materiałów i metod konserwatorskich. Ćwiczenia na indywidualnie przydzielonych obiektach zabytkowych oraz prace zespołowe pod opieką pedagogów - korekta programów prac konserwatorskich i realizowanych zabiegów, analiza wyników obserwacji i badań specjalistycznych, dyskusja i krytyczna ocena prac oraz dokumentacji konserwatorskiej obiektów.
Pisemny sprawdzian wiadomości (kolokwium) pod koniec semestru, przegląd semestralny, egzamin ustny.
Prezentacja dzieła i dokumentacji prac odbywa się podczas przeglądów w pracowni, a wybranych realizacji – na wystawie końcoworocznej.

Obowiązkowa:
Ciabach J., Właściwości żywic sztucznych stosowanych w konserwacji zabytków, UMK Toruń 1997.
Doerner M., Materiały malarskie i ich zastosowanie, Warszawa 1975.
Phenix A., Hedley G., Lining without Heat or Moisture, ICOM Committee for Conservation, Copenhagen 1984.
Rouba B., Budowa techniczna obrazów XIX-wiecznych malowanych na handlowych podobraziach płóciennych i problematyka ich konserwacji, UMK Toruń 1988.
Rouba B., Płótno jako podobrazie malarskie, „Ochrona Zabytków”, nr 3-4, 1985.
Szmelter I., Problemy dublowania obrazów na podłożu płóciennym, „Zeszyty Naukowe ASP w Warszawie” 1 / 32 / 1992.
Wyszyńska J., Metody dublowania w procesie konserwacji malowideł sztalugowych na płótnie, „Studia i Materiały WKiRDS ASP w Krakowie, t. XII, Kraków 2003.
Rouba B., Problemy dublowania obrazów na płótnie, UMK Toruń 2005.
V. R. Mehra V. R., Minimizing Strain and Stress in Lining Canvas Paintings, ICOM Committee for Conservation, 6-th Triennial Meeting, Ottawa 1981.
Slánský B, Technika malarstwa, t II Badanie i konserwowanie obrazów, Warszawa 1965.
Ślesiński Wł., Konserwacja zabytków sztuki, t. I Malarstwo sztalugowe i ścienne, Warszawa1989.
-czasopisma:
„Biuletyn Informacyjny Konserwatorów Dzieł Sztuki”, „Ochrona Zabytków”, „Biblioteka Muzealnictwa i Ochrony Zabytków”, „Biuletyn Historii Sztuki”, „Folia Historiae Artium”, „Zeszyty Naukowe UMK w Toruniu”, „Studenci o konserwacji”, „Zeszyty Naukowe ASP w Warszawie”, „Studia i Materiały WKiRDS ASP w Krakowie”, „ICOM Committee for Conservation Triennial Meeting Materials”, „Technologia Artis”, „Kermes”, „Studies in Conservation” http://www.ingentaconnect.com/content/maney/sic, „Maltechnik/Restauro” http://www.restauro.de, „National Gallery Bulletin” www.nationalgallery.org.uk/technical-bulletin, „Institute Royal du Patrimoine Artistique “Technology and Conservation”, “Conservation Perspectives, The GCI Newsletter” www.getty.edu/conservation.
Uzupełniająca:
Althofer H., Restaurierung moderner Malerei, Munchen 1985.
Bergeon S., Science et patience-ou la restauration des peintures, Paris 1990.
Berger G. A., Russell W., Conservation of Painting, London 2000.
Berger G. A., Conservation of Large Canvas Paintings: the Role of Constant Tension Mounting Systems, “Technology and Conservation”, spring 1980.
Gaik A., Towaroznawstwo włókiennicze. Surowce, Naukowo-Badawczy Instytut Włókiennictwa, Łódź 1948.
Kelly F., Art Restoration, London 1971.
Kudriawcew E.W., Tiechnika riestawracji kartin, Moskwa 1948.
Kuhn H., Conservation and Restoration of Art and Antiquities, London-Boston 1986.
Leene J. E., Textile conservation, IIC - The International Institute for Conservation of Historic and Artistic Works. Butterworths, London 1972.
Malavoy B., Come restaurare i quadri, Bologna 1994.
Male G.E., The Restorers Handbook of Easel Painting, Nostrand Reinhold Book 1976.
Marijnissen R.H., Degradation, conservation et restauration de l’oeuvre d’art, Bruxelles 1967.
Mehra V.R., A Low-pressure Cold-lining Table, Conference of Comparative Lining Techniques, National Maritime Museum, Greenwich 1974.
Nicolaus K., The Restoration of Paintings, Cologne 1998.
Restaurierte Gemalde. Die Restaurierwerkstatte der Gemäldegalerie des Kunsthistorischen Museum 1986-1996, Wien 1996.
Secco-Suardo G., Il restauratore dei dipinti, Milano 1866.
Sztuka konserwacji. Materiały z konferencji jubileuszu 50- lecia WKiRDS ASP w Warszawie 1997.
/itp.- patrz: kartoteka poz.bibliograf. II Katedry oraz prace dyplomowe, Archiwum WKiRDS ASP w Krakowie /

Studentów obowiązuje regulamin Pracowni, odpowiedni strój do pracy i podstawowe wyposażenie w narzędzia.
Wymagania wstępne:
- kurs podstawowy Propedeutyka konserwacji malowideł sztalugowych zaliczony z oceną pozytywną,
- znajomość metod badania oraz zasad dokumentowania budowy technologicznej i stanu zachowania dzieł sztuki,
- fotografia dokumentalna,
- obsługa komputera,
-znajomość prawa autorskiego i przepisów o ochronie dóbr kultury,
-znajomość przepisów BHP.

Dla uzyskania pozytywnej oceny wymaga się:
- nie więcej niż 3 nieusprawiedliwionych nieobecności;
- zainteresowania przedmiotem;
- opanowania wiadomości teoretycznych;
- umiejętności wnioskowania, formułowania założeń i opanowania
słownictwa konserwatorskiego;
- umiejętności uzasadniania wyboru materiałów i metod;
- odpowiedzialności i dbałości o bezpieczeństwo obiektu;
- ostrożności i precyzji działania;
- osiągniecia odpowiedniego poziomu artystycznego i technicznego wykonania prac;
- rzetelności wykonywania zadań;
- staranności dokumentowania prac;
- frekwencji, punktualności;
- kultury osobistej.
Skala ocen:
Na ocenę 3,0: spełnienie powyższych wymagań w stopniu umiarkowanym;
Na ocenę 4,0: spełnienie powyższych wymagań w stopniu dobrym;
Na ocenę 5,0: spełnienie powyższych wymagań w stopniu bardzo dobrym;
Na ocenę 5,5: spełnienie powyższych wymagań w stopniu ponadprzeciętnym.

19.02.2024