– kierunkowe

– hybrydowo

– wstępne zapoznanie z specyfiką przedmiotu i pracowni. Analiza własnych zainteresowań tematycznych studenta oraz własnego instrumentarium intermedialnego.
– stworzenie przez studenta autorskich praktyk, skierowanych na własne cele i predyspozycje, ewentualnie mające na celu wyrównanie niedociągnięć warsztatowych.
– dla studentów nieposiadających przećwiczonych praktyk warsztatowych / absolwentów innych kierunków – semestr wyrównawczy, zimowy: zapoznanie się z metodami procesualnymi, narracją transmedialną, wyborem medium i techniki
– obligatoryjne wykonanie jednej własnej realizacji / pracy artystycznej oraz zaprojektowanie drugiego projektu w kontekście narzuconego ćwiczenia do wykonania. Wybór i konsekwencje wybranej problematyki. Obowiązkowy udział projektów w szerszej krytyce (raz w semestrze) tzw. „open critique”.
– rozpoczęcie przez studenta niezależnej praktyki artystycznej poprzez samodzielne ujęcie całości własnej pracy artystycznej w jednolite ramy metodologiczne, od badania i konceptu, przez produkcję, aż do formatowania i przygotowania do publikacji.

– Podstawą programu studiów jest dokument przygotowany przez studenta i stanowiący zarys jego osobistego planu rozwoju w ramach IPS. Dokument ten jest punktem wyjścia wspólnej pracy z prowadzącym. Zawiera przynajmniej obowiązkowe dwie realizacje semestralne.

– W ramach tej współpracy student tworzy podwaliny swojej metodologii zawodowej, rozumianej jako (ciągle otwarty na rozszerzenie bądź korekty) zestaw procedur zaczerpniętych tak ze świata sztuki, jak i z innych dziedzin, takich jak zasoby teoretyczne lub archiwalne, nauka i technologia, kultura masowa i rękodzieło, tradycje narracyjne i tak dalej.

– Przedmiot skupia się nad metodą pracy, widzianą jako unikalny, intermedialny bądź transmedialny zestaw procedur, natomiast pretekstem artystycznym tej dydaktyki jest otwarte tematycznie pole, będące autorską prerogatywą studenta.

– swoboda tematyczna nie wykluczająca wielowątkowości
– analiza tematów dotyczących prognozowanych efektów
– wybór metody, procedur w kontekście planowanego efektu
– komunikacja w sieci jako jedna z form narracji transmedialnej
– wspólne korekty dotyczące zaproponowanych rozwiązań
– otwarte krytyki, spotkania, udział w warsztatach
– rozpoczęcie praktyki artystycznej poprzez udział w konkursach, festiwalach, wystawach

Literatura wybierana jest indywidualnie i jest dopasowana do kontekstu tematycznego, zaproponowanego przez studenta

Pracownia Transmediów kładzie nacisk na systematyczny proces rozwijanego tematu przenoszonego przez różne formy medialne. Skupia się na tworzeniu procedur, wyboru narracji, użyciu gestu, hipertekstu. W przypadku studiów drugiego stopnia nacisk kładziony jest na artystyczną część komunikatu, wielość wątków

na ocenę końcową składa się wiele czynników: od aktywności studenta, jego zaangażowania – poprzez dociekliwość w konstytuowaniu własnych procedur, ich analizę, używanie języka komunikatywnego i wnoszącego treści merytoryczne w proces tworzenia – do merytorycznie i formalnie spójnego efektu artystycznego.

20.11.2024 r.