– kierunkowe

– hybrydowo

– rozwijanie własnej praktyki artystycznej uwzględniającej specyfikę przedmiotu i pracowni. Analiza własnych zainteresowań tematycznych osoby studiującej oraz własnego instrumentarium transmedialnego.
– stosowanie przez osobę studiującą autorskich praktyk, skierowanych na własne cele i predyspozycje, ewentualnie mające na celu wyrównanie, niedociągnięć warsztatowych lub formalnych.
– obligatoryjne wykonanie jednej realizacji artystycznej oraz zaprojektowanie drugiej lub alternatywnie: rozpoczęcie pracy nad dyplomem. Wybór i konsekwencje wybranej problematyki. Obowiązkowy udział projektów w szerszej krytyce (raz w semestrze) tzw. „open critique”.
– rozpoczęcie przez studenta pracy nad konkretnym projektem lub dyplomem w kontekście rozwijanej praktyki artystycznej. Samodzielne ujęcie całości projektu w jednolite ramy metodologiczne, od badania i konceptu, przez produkcję, aż do formatowania i przygotowania do publikacji.

– Podstawą programu studiów jest dokument przygotowany przez studenta i stanowiący zarys jego osobistego planu rozwoju. Dokument ten jest punktem wyjścia wspólnej pracy z prowadzącym. Zawiera przynajmniej obowiązkowe dwie realizacje semestralne.

– W ramach tej współpracy student tworzy podwaliny swojej metodologii zawodowej, rozumianej jako (ciągle otwarty na rozszerzenie bądź korekty) zestaw procedur zaczerpniętych tak ze świata sztuki, jak i z innych dziedzin, takich jak zasoby teoretyczne lub archiwalne, nauka i technologia, kultura masowa i rękodzieło, tradycje piśmiennicze i narracyjne i tak dalej.

– Przedmiot skupia się nad metodą pracy, widzianą jako unikalny, intermedialny bądź transmedialny zestaw procedur, natomiast pretekstem artystycznym tej dydaktyki jest otwarte tematycznie pole, będące autorską prerogatywą osoby studiującej.

– swoboda tematyczna nie wykluczająca wielo-wątkowości będąca także określeniem tematu dyplomowego, metod, procedur
– analiza tematów dotyczących prognozowanych efektów
– wybór metody, procedur w kontekście planowanego efektu
– komunikacja w sieci jako jedna z form narracji transmedialnej
– wspólne korekty dotyczące zaproponowanych rozwiązań
– otwarte krytyki, spotkania, udział w warsztatach
– rozpoczęcie praktyki artystycznej poprzez udział w konkursach, festiwalach, wystawach

Literatura wybierana jest indywidualnie i jest dopasowana do kontekstu tematycznego, zaproponowanego przez Osobę studiującą

Pracownia Transmediów kładzie nacisk na systematyczny proces rozwijanego tematu przenoszonego przez różne formy medialne. Skupia się na tworzeniu procedur, wyboru narracji, użyciu gestu, hipertekstu.

Na ocenę końcową składa się wiele czynników: od aktywności studenta, jego zaangażowania – poprzez dociekliwość w konstytuowaniu własnych procedur, ich analizę, używanie języka komunikatywnego i wnoszącego treści merytoryczne w proces tworzenia – do merytorycznie i formalnie spójnego efektu artystycznego.

20.11.2024r