kierunkowe

stacjonarnie

Celem przedmiotu jest

- zrozumienie problematyki wystawiennictwa i jej wpływu na kształtowanie przestrzeni.
- zapoznanie się z materiałami, technologiami oraz terminologią specyficzną dla projektowania wystaw.
- nabycie umiejętności przeprowadzenia analizy problemu wystawienniczego w oparciu o scenariusz będący podstawą do tworzenia formy dostosowanej do treści i kontekstu przestrzennego.
- umiejętność zaprojektowania wystawy stałej i wystawy czasowej.
- uzyskanie kompetencji do dyskusji ze specjalistami z różnych dziedzin.
- zwrócenie uwagi na rolę wystawiennictwa jako formy komunikacji społecznej
- Rozeznanie we współczesnych kierunkach i tendencja przejawiających się w projektowaniu architektury wnętrz oraz wystawiennictwie,
- Zrozumienie wpływu zastosowanych materiałów oraz technologii na ostateczny odbiór projektu,
- Kształcenie umiejętności właściwego formułowania problemów i umotywowanego podejmowania decyzji w trakcie prac projektowych oraz uzasadnienia podjętych działań i zastosowanych rozwiązań i dyskusji w obliczu konfrontacji różnych postaw projektowych.
- Opracowywanie własnego indywidualnego sposobu przedstawiania atmosfery przestrzeni w sposób właściwy dla danego zagadnienia oraz opanowanie środków prezentacji graficznej projektu.
- Zwrócenie uwagi na problematykę inkluzywności, dostępności, empatię w projektowaniu i wielozmysłową percepcję odbiorcy w budowaniu środowisk wystawienniczych
- Zapoznanie studentów z osiągnięciami wystawienniczymi na tle historii architektury (retrospektywa architektury EXPO)
- Przedstawienie współczesnych realizacji i najnowszych osiągnięć w dziedzinie projektowania przestrzeni ekspozycyjnych
- Prezentacja uzupełniających dziedzin projektowych wykorzystanych w wystawiennictwie, projektowanie graficzne, design, scenografia, multimedia.

Treści programowe dotyczą metod projektowania przestrzeni, które stanowią nośnik idei, informacji i treści - przestrzeni wystawienniczych i intuicyjnych, których odbiór ma na celu pogłębianie doświadczania rzeczywistości u odbiorcy, a proces projektowy zmusza projektanta do ciągłego rozbudowywania swojego własnego warsztatu twórczego w oparciu o zdobywaną w miarę rozwiązywania zadania wiedzę i efekty przeprowadzonych eksperymentów myślowych i projektowych. Zagadnienia poruszane podczas zajęć wynikają z indywidualnie wybranej problematyki projektowanych przestrzeni, analizowane są w oparciu o realizowany scenariusz z uwzględnieniem jego roli w koncepcji merytorycznej wystaw. Prowadzone są dyskusje dydaktyczne poświęcone zagadnieniom wystaw muzealnych, wystaw branżowych i problemowych na terenie Polski i Europy, omawiane są realizacje wybitnych architektów, projekty architektury wnętrz, ale również dzieła twórców innych dziedzin sztuki, jak film, literatura, malarstwo, rzeźba, scenografia. Indywidualne korekty mobilizują studenta do poszukiwań autorskiej, oryginalnej formy wypowiedzi, Wystawiennictwo jest sztuką integracji wielu dziedzin sztuki, techniki i nauki, wymaga umiejętności organizacyjnych, akceptacji pracy zespołowej, znajomości bieżących możliwości technicznych i technologicznych, systematyczności i ciągłego pogłębiania wiedzy fachowej oraz technik przekazu istoty projektowanego dzieła. Autorski program Pracowni Projektowania Przestrzeni Ekspozycyjnych kładzie nacisk na rozwój u studentów: kreatywności, krytycznego myślenia i technicznej doskonałości, cech dzięki którym możliwe jest odnoszenie sukcesów w tworzeniu abstrakcyjnych relacji, w dynamicznie zmieniających się kontekstach, terytoriach, obiektach i performatywnych przestrzeniach wnętrz i doświadczeń wystawienniczych. Program badawczy oparty został o sztuki piękne, skupiony zarówno na dyscyplinie architektury wnętrz w zakresie opracowania przestrzeni, jak i na samym zawodzie architekta wnętrz – w obszarze innowacyjności założeń, materiałów, techniki, technologii i doświadczania – empatyzowania z odbiorcą i projektowania przestrzeni performatywnych – oddziałujących na widza za pośrednictwem wszystkich zmysłów, wywołujących realne skutki w sposobie odbierania przestrzeni przez jej użytkowników. Cechą charakterystyczną programu pracowni jest badanie relacji między człowiekiem i przestrzenią oraz konstruowanie przestrzeni spekulatywnych, skupienie na projektowaniu dyskretnym i dostępnościowym. Projektowanie wystaw to: opowiadanie historii, wprowadzanie idei do powszechnej świadomości, szukanie przestrzeni komunikacji i interakcji z uwzględnieniem jakości
przekazu i sposobu prezentacji.

wykład, indywidualne projekty studenckie, ćwiczenia, dyskusja, korekta

Literatura podstawowa:
• J. Lorenc, L. Skolnick, C. Berger, „Czym jest projektowanie wystaw?”, ABE Dom Wydawniczy, Warszawa 2008
• J. Żurawski, „O budowie formy architektonicznej”, Arkady, Warszawa 1973.
• G. Sigfried „Przestrzeń, czas i architektura” PWN, 1968
• M. Kysiak – „Architektura pawilonów wystawowych“ – Oficyna Wydawnicza PW, 1998 Warszawa

• P. Barłóg, Przestrzeń realna i wirtualna w wystawiennictwie muzealnym, Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu 2013, ISBN: 978-83-63533-13-7
• A. Kiciński, Muzea. Zagadnienia rozwoju i projektowania. Polska perspektywa, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2011, ISBN: 978-83-7207-914-5
• J. Bronowski, Potęga wyobraźni, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1988

Przedmioty kierunkowe objęte programem studiów I stopnia, wiedza na temat historii wystawiennictwa oraz współczesnych rozwiązań wystawienniczych w Polsce i na świecie, umiejętność konstruktywnej analizy procesu projektowego i realizacji projektów wielobranżowych, wysoki poziom umiejętności sporządzania graficznej prezentacji projektu,

na ocenę 3,0:
Osiągnięcie w stopniu podstawowym większości wymaganych efektów uczenia się z pominięciem mniej istotnych aspektów. Uzyskanie min. 50% łącznej punktacji z kryteriów oceny (składowe oceny 1-4). Frekwencja: ponad 6 nieobecności w semestrze.

na ocenę 3,5:
Osiągnięcie w stopniu podstawowym wszystkich wymaganych efektów uczenia się. Uzyskanie min. 60% łącznej punktacji z kryteriów oceny (składowe oceny 1-4). Frekwencja: ponad 6 nieobecności w semestrze.

na ocenę 4,0:
Osiągnięcie w stopniu zaawansowanym części wymaganych efektów uczenia się z pominięciem mniej istotnych aspektów. Uzyskanie min. 70% łącznej punktacji z kryteriów oceny (składowe oceny 1-4). Frekwencja: do 6 nieobecności w semestrze.

na ocenę 4,5:
Osiągnięcie w stopniu zaawansowanym większości wymaganych efektów uczenia się z pominięciem niektórych mało istotnych aspektów. Uzyskanie min. 80% łącznej punktacji z kryteriów oceny (składowe oceny 1-4). Frekwencja: do 6 nieobecności w semestrze.

na ocenę 5,0:
Osiągnięcie w stopniu zaawansowanym wszystkich wymaganych efektów uczenia się. Uzyskanie min. 90% łącznej punktacji z kryteriów oceny (składowe oceny 1-4). Frekwencja: do 3 nieobecności w semestrze.

na ocenę 5,5:
Osiągnięcie w stopniu zaawansowanym wszystkich wymaganych efektów uczenia się. Wiedza umiejętności i kompetencje na poziomie wykraczającym ponad wymagania programowe. Uzyskanie min. 100% łącznej punktacji z kryteriów oceny (składowe oceny 1-4). Frekwencja: do 3 nieobecności w semestrze.

3.11.2023