|
Kod przedmiotu
|
0213.BA.3.03.03.S.T2R (przedmiot teoretyczny dla II roku)
|
|
Nazwa przedmiotu w języku angielskim
|
The History of Polish Art (since 19th Century) / Exercise: The Art of Cracow
|
|
Zakres programowy (jeśli dotyczy)
|
-brak-
|
|
Poziom kształcenia
|
studia pierwszego stopnia;
|
|
Profil kształcenia
|
ogólnoakademicki;
|
|
Forma studiów
|
stacjonarne;
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Grupa przedmiotów
|
Podstawowe
|
|
Powiązanie z prowadzonymi badaniami naukowymi w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki
|
Tak
|
|
Sposób realizacji
|
Stacjonarnie
|
| Formy zajęć
|
| Formy zajęć do wyboru | Liczba godzin zajęć | w tym liczba godzin zajęć na odległość |
|---|
|
Wykład
|
32 / 28
|
|
|
| Aktywność i liczba godzin pracy studenta
|
| Aktywność studenta | Liczba godzin pracy |
|---|
|
Udział w zajęciach dydaktycznych objętych harmonogramem realizacji programu studiów
|
32 / 28
|
|
Praca własna studenta (w tym m. in.: zadania domowe, przygotowanie prac etapowych i/lub końcowych, przygotowanie do zaliczenia/egzaminu, zapoznanie się z literaturą, udział w konsultacjach i inne)
|
28 / 28
|
|
RAZEM
|
60 godzin w 3 semestrze = 32 godzin zajęć + 28 godzin pracy studenta; 56 godzin w 4 semestrze
|
|
|
Cel przedmiotu
|
Zapoznanie z historią sztuki polskiej począwszy od klasycyzmu po w. XX, założeniami teoretycznymi poszcz. kierunków awangardowych i tradycyjnych oraz naświetlenie sytuacji sztuki polskiej na tle wydarzeń historycznych. Osobno przedstawiana jest sztuka Krakowa i zbiory sztuki XIX-XX w. w kościołach i galeriach miejskich.
|
| Efekty uczenia się przedmiotu |
| w zakresie wiedzy
|
| Efekt kierunkowy | Efekt przedmiotowy | Formy weryfikacji osiągnięcia efektu |
|---|
|
KA1_W01
|
Student/ka przyswaja podstawową wiedzę z historii sztuki polskiej (z odniesieniem do Krakowa) w XIX i XX w.
|
referat, egzamin
|
|
KA1_W02
|
Uczy się rozpoznawania, przywoływania, wymieniania, klasyfikowania, przedstawiania oraz rozumienia najważniejszych dzieł sztuki polskiej w kontekście in. zjawisk artystycznych (literatury, muzyki, teatru, itp.) w kraju i w Europie.
|
referat, egzamin
|
|
KA1_W03
|
Potrafi przeanalizować podstawowe problemy wystawiennicze w historii muzealnictwa krakowskiego (powstanie zbiorów narodowych).
|
referat, egzamin
|
|
KA1_W07
|
Omawia ze zrozumieniem konteksty ideowe zaistnienia zarówno „podręcznikowych”, jak i mniej znanych rodzimych dzieł malarstwa, rzeźby i architektury na tle poszcz. nurtów w sztuce europejskiej i światowej.
|
referat, egzamin
|
|
KA1_W13
|
Formułuje sądy o ich znaczeniu artystycznym i wpływie na polskie dziedzictwo kulturowe, odnosząc się do fachowej literatury przedmiotu.
|
referat, egzamin
|
|
KA1_W14
|
Rozumie i potrafi kreatywnie zinterpretować pojawiające się w sztuce polskiej metafory i mity kulturowe (romantyczne, pozytywistyczne, itp.) oraz motywy ikonograficzne (ich warstwę znaczeniową, symboliczną, w odniesieniu do spuścizny świata starożytnego, średniowiecznego, nowożytnego).
|
referat, egzamin
|
|
| w zakresie umiejętności
|
| Efekt kierunkowy | Efekt przedmiotowy | Formy weryfikacji osiągnięcia efektu |
|---|
|
KA1_U09
|
W oparciu o fachową wiedzę posiada umiejętność konstruowania własnych poglądów na temat wybranego dzieła sztuki polskiej (w. XIX i XX) – o jego stylu, treściach ideowych, kontekście kulturowym, historycznym (porozbiorowej sytuacji w kraju) oraz kontekście europejskim.
|
referat, egzamin
|
|
KA1_U10
|
Potrafi nie tylko określić czas powstania wybranego dzieła sztuki polskiej w. XIX i XX., ale i poddać go analizie formalno-stylistycznej oraz ideowej w odniesieniu do innych zjawisk artystycznych, społecznych, historycznych.
|
referat, egzamin
|
|
KA1_U12
|
Ma podstawowe przygotowanie do wyjaśniania oraz prezentacji wybranych zagadnień omawianych w trakcie zajęć.
|
referat, egzamin
|
|
| w zakresie kompetencji społecznych
|
| Efekt kierunkowy | Efekt przedmiotowy | Formy weryfikacji osiągnięcia efektu |
|---|
|
KA1_K01
|
Jest przygotowany do ustawicznego poszerzania obszaru wł. wiedzy poprzez gromadzenie i krytyczną analizę informacji.
|
referat, egzamin
|
|
KA1_K02
|
Potrafi wiadomości samodzielnie analizować i interpretować.
|
referat, egzamin
|
|
KA1_K04
|
Dzięki wysnutym wnioskom ma możliwość kształtować świadomość artystyczną oraz twórczo formułować sądy na temat rodzimych dzieł sztuki okresu romantyzmu, realizmu, historyzmu, itp.
|
referat, egzamin
|
|
KA1_K06
|
Korzystając ze zdobytych informacji, w miejscach publicznych (zabytkowe kościoły, galerie) samodzielnie omawia wybrane zagadnienia artystyczne, co pozwala mu na opanowanie umiejętności prezentacji przed szerszym forum słuchaczy oraz sprostanie okolicznościom związanym z wystąpieniami.
|
referat, egzamin
|
|
KA1_K18
|
Zna i rozumie oraz potrafi korzystać z fachowej terminologii historii sztuki polskiej i europejskiej, ikonografii ukształtowanej na bazie literatury oraz kreujących świadomość XX w. mitów i metafor kulturowych, powstałych w wieku XIX.
|
referat, egzamin
|
|
|
Treści programowe
|
Na podstawie najważniejszych zjawisk we współczesnej sztuce polskiej (gł. Krakowa) oraz uwzględniając założenia teoretyczne poszczególnych kierunków, prelekcje mają za zadanie doskonalić umiejętność interpretacji dzieła, w oparciu o opis, analizę i jego datowanie. Omawiane podstawowe fakty z dziejów sztuki i kultury XIX i XX w. w efekcie pozwolą studentce / studentowi zrozumieć kontekst ideowy dzieł – w odniesieniu do wydarzeń historycznych oraz kierunków literackich. Celem wykładów jest nie tylko prezentacja wyśmienitych, bądź mniej znanych przykładów krakowskich dzieł sztuki XIX i XX stulecia. Zadanie cyklu prelekcji zostanie spełnione, jeżeli staną się one swego rodzaju próbą wskazania na obecne w sztuce motywy o uniwersalnych wartościach, jeżeli uchwycone zostaną mity, które kształtowały i aktualnie kształtują oblicze kulturalne Krakowa.
Prelekcje, o charakterze przekrojowym, omawiają zarówno „podręcznikowe”, jak i mniej znane XIX-wieczne dzieła malarstwa, rzeźby i architektury m.in. okresu klasycznego, romantycznego, historycznego, realistycznego, Młodej Polski (na tle poszcz. nurtów w sztuce krajów niemieckojęzycznych, francuskojęzycznych, w kulturze rosyjskiej, brytyjskiej i in.). W trakcie analizy tematu i formy podkreślona zostaje rola „żywego obrazu”, jego „muzyczności” (ut pictura musica), zawartych w nim alegorii, metafor i symboli. Wskazane są wątki mityczne pojawiające się w relacji pomiędzy literaturą a sztukami plastycznymi. Dlatego osobno prezentowane muszą być założenia teoretyczne poszcz. nurtów artystycznych. Ponadto istotą zajęć jest sprawdzenie rozumienia procesów historycznych związanych ze szczególną sytuacją sztuki polskiej w XIX i XX w. oraz pojawienia się nurtów awangardowych.
|
|
Metody dydaktyczne
|
Są to wykłady problemowe, połączone z dyskusją i ćwiczeniami. Ćwiczenia praktyczne (w terenie: w zabytkowych kościołach, muzeach) oparte są o analizę dzieł. Student zdobywa kompetencje nie tylko w ich rozpoznawaniu, ale i datowaniu, odczytywaniu treści ideowych. Z tego powodu uzupełnieniem zajęć są organizowane wykłady i ćwiczenia w muzeach, kościołach w czasie podróży naukowo-artystycznych, np. do Warszawy, Poznania, Łodzi, Wrocławia, a także w krakowskich placówkach muzealnych i in. obiektach zabytkowych na terenie miasta.
Egzamin składa się z dwóch elementów: rozpoznawania, analizy i datowania dzieł pokazanych na reprodukcjach oraz ustnej odpowiedzi na pytania problemowe. W czasie semestru mają miejsce testy. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest poprawne wypełnienie testów, a także: * zwięzłe przedstawienie w czasie seminarium wybranej książki lub artykułu na temat sztuki Krakowa XIX i XX w.; * omówienie, w oparciu o literaturę przedmiotu, wybranego dzieła malarskiego lub rzeźbiarskiego (zazwyczaj obraz lub rzeźba z Muzeum Narodowego w Krakowie).
|
|
Wykaz literatury obowiązkowej i uzupełniającej
|
Wybrana literatura podstawowa:
* Tysiąc skarbów Krakowa. Dzieje i sztuka, red. J. Purchla, J. Ziętkiewicz-Kotz, Kraków 2018
* Encyklopedia Krakowa, red. A.H. Stachowski, Warszawa–Kraków 2000.
* T. Dobrowolski, Sztuka Krakowa, wyd. 5, Kraków 1978 [Wydawnictwo Literackie, por. in. wydania]
* M. Fabiański, J. Purchla, Architektura Krakowa. Przewodnik, Kraków 2012
* Wirtualne Muzea Małopolski, www.muzea.malopolska.pl
* Cyfrowe Dziedzictwo Kulturowe, www.kultura.malopolska.pl
* Mieczysław Porębski, Dzieje sztuki w zarysie, t. 3, Warszawa 1988
* M. Porębski, Interregnum. Studia z historii sztuki polskiej XIX i XX wieku, Warszawa 1975
* W. Juszczak, Fakty i wyobraźnia, Warszawa 1979
* J. Malinowski, Imitacje świata. O polskim malarstwie i krytyce artystycznej drugiej połowy XIX wieku, Kraków 1987
* M. Poprzęcka, Czas wyobrażony. O sposobach opowiadania w polskim malarstwie XIX wieku, Warszawa 1986 – (Rozprawy Uniwersytetu Warszawskiego, nr 255)
* W. Okoń, Sztuki siostrzane. Malarstwo a literatura w Polsce w drugiej połowie XIX wieku. Wybrane zagadnienia, Wrocław 1992 – (Acta Universitatis Wratislaviensis Nr 1330, Historia Sztuki VI)
* J. Sosnowska, Poza kanonem. Sztuka polskich artystek 1880–1939, Warszawa 2003
Wybrana literatura uzupełniająca:
* M. Janion, Romantyzm polski wśród romantyzmów europejskich, [w:] eadem, Gorączka romantyczna, Gdańsk 2007, s. 43–79 (wznowienie: wydawnictwo Słowo / Obraz Terytoria, w serii: Klasyka Światowej Humanistyki)
* H. Honour, Neoklasycyzm, Warszawa 1972
* J. Starzyński, Romantyzm i narodziny nowoczesności, Warszawa 1972
* D. Kudelska, Juliusz Słowacki i sztuki plastyczne, Lublin 1997 – (Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Prace Wydziału Historyczno-Filozoficznego 73)
* O. Krysowski, Słońc ogromnych kręgi… Malarskie inspiracje Słowackiego, Warszawa 2002
* J. Woźniakowski, Czy artyście wolno się żenić? Warszawa 1978
* M. Rostoworowski, Wędrowny Sztukmistrz. Dedykowane Norwidowi eseje o malarstwie polskim, Warszawa 1990
* M. Poprzęcka, Akademizm, wyd. 2, Warszawa 1989
* A. Nowakowski, Arnold Böcklin. Chwała i zapomnienie, Kraków 1994
* J. Miziołek, Inspiracje śródziemnomorskie. O wizji antyku w sztuce Warszawy i innych ośrodków kultury dawnej Polski, Warszawa 2004
* D. Konstantynów, Wystawy „Pochodni Nerona” Henryka Siemiradzkiego w Petersburgu (1877) i Moskwie (1879), „Biuletyn Historii Sztuki” 62, 3-4, 2000
* A. Kozak, Sakralizacja form obrazowych w sztuce XIX wieku. Stan badań i problemy, „Biuletyn Historii Sztuki” 50, 1-2, 1988
* H. Stępień, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914, t. 1, Wrocław-Warszawa-Kraków 1990; t. 2: razem z M. Liczbińską, Materiały źródłowe, lata 1828-1914, Warszawa 1994; t. 3: lata 1856-1914, Warszawa 2003
|
|
Dodatkowe informacje
|
Przed rozpoczęciem zajęć wskazane są opanowane istotne wiadomości z historii sztuki wcześniejszych wieków; bez tej wiedzy nie jest możliwe zrozumienie nurtów historycznych w sztuce XIX w.; student musi ponadto znać podstawowe lektury z literatury pięknej.
|
| Sposoby oceniania osiągniętych efektów uczenia się
|
| Sposób oceniania (składowe) | Składowe oceny końcowej w % (łącznie 100%) |
|---|
|
Frekwencja, aktywność na zajęciach, i zw. z tym ocena umiejętności rozpoznawania stylu, ikonografii a następnie znajomości najważniejszych dzieł sztuki (autorstwo, czas powstania, treści ideowe), determinujących ogólne tło artystyczne Krakowa
|
35 %
|
|
Przygotowanie i ocena poziomu merytorycznego prezentacji semestralnej oraz stopnia zaangażowania w jej realizację; dostrzeżenie oryginalności realizacji prezentacji a także wykorzystania informacji zawartych w wybranych książkach, zarówno tych wskazanych przez prowadzącego, jak i zebranych samodzielnie
|
35 %
|
|
Umiejętność rozpoznawania podstawowych dzieł sztuki oraz uzasadniania atrybucji, datowania mniej znanych realizacji podczas egzaminu, w oparciu o informacje wskazane przez wykładowcę oraz samodzielnie zgromadzone. Znajomość z autopsji dzieł omawianych podczas zajęć (ich położenie, oryginalny kontekst architektoniczny, historyczny), ponadto wykształcony własny stosunek do analizowanych w trakcie roku zabytków krakowskich. Pozytywna bądź negatywna opinia wyrażana o wybranym obiekcie wiąże się z jego znajomością merytoryczną, kontekstem jego powstania.
|
30 %
|
|
|
Kryteria i skala ocen
|
- Ocena umiejętności rozpoznawania stylu, ikonografii a następnie znajomości najważniejszych dzieł sztuki (autorstwo, czas powstania, treści ideowe) determinujących ogólne tło artystyczne
- Ocena poziomu merytorycznego prezentacji
- Ocena stopnia zaangażowania w realizację programu
- Ocena poziomu publicznej prezentacji
- Rzetelność wykonywania zadań
- Frekwencja
- Umiejętność uzasadniania wykorzystywanych informacji wskazanych przez wykładowcę oraz samodzielnie zgromadzonych
- Adekwatność do tematyki zadań
- Oryginalność i innowacyjność realizacji zadań
|
|
Data sporządzenia karty
|
31.10.2023
|
