|
Kod przedmiotu
|
0213.BA.9.2.3.S
|
|
Nazwa przedmiotu w języku angielskim
|
Transmedia Studio
|
|
Zakres programowy (jeśli dotyczy)
|
-brak-
|
|
Poziom kształcenia
|
studia pierwszego stopnia;
|
|
Profil kształcenia
|
ogólnoakademicki;
|
|
Forma studiów
|
stacjonarne;
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Grupa przedmiotów
|
kierunkowe
|
|
Powiązanie z prowadzonymi badaniami naukowymi w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki
|
Tak
|
|
Sposób realizacji
|
hybrydowo
|
| Formy zajęć
|
| Formy zajęć do wyboru | Liczba godzin zajęć | w tym liczba godzin zajęć na odległość |
|---|
|
RAZEM
|
96
|
16
|
|
| Aktywność i liczba godzin pracy studenta
|
| Aktywność studenta | Liczba godzin pracy |
|---|
|
RAZEM
|
144
|
|
|
Cel przedmiotu
|
– Zapoznanie studentów z etapowością powstawania dzieła artystycznego zgodnie z harmonogramem i wytycznymi.
– nauczenie nowoczesnych metodologii formułowania koncepcji oraz konstruowania obrazu statycznego i ruchomego, rozumiane jako filozofie w działaniu.
– przekazanie bazowych umiejętności praktycznych w zakresie tworzenia metodologii i form pracy (schematów, szkiców, scenariuszy, scenorysów, streszczeń, remiksów, stosowania interwencji, użycie bazy danych). Kreatywne stosowanie tych metod.
– wpojenie zasad rzetelnego i twórczego wpisania pracy własnej we współczesne nurty wymiany kulturowej, bazujące na otwartości, dialogu i współpracy.
|
| Efekty uczenia się przedmiotu |
| w zakresie wiedzy
|
| Efekt kierunkowy | Efekt przedmiotowy | Formy weryfikacji osiągnięcia efektu |
|---|
|
K1_W01
K1_W03
K1_W07
|
– Student zna podstawowe historyczne i współczesne prace artystyczne łączące je z intermediami oraz transmediami
– Zna zasady konstrukcji obrazu oraz praktyczne implikacje nowoczesnych i postnowoczesnych metodologii twórczych.
– Zna zasady posługiwania się analizą formalną, stylistyczną w stosunku do dzieł własnych i potrafi wykorzystać konteksty: kulturowe, historyczne, miejsca, dzieł sztuki, itp.
|
korekta / ćwiczenia / przegląd / egzamin
|
|
| w zakresie umiejętności
|
| Efekt kierunkowy | Efekt przedmiotowy | Formy weryfikacji osiągnięcia efektu |
|---|
|
K1_U01
K1_U04
K1_U16
|
– Konstruuje na podstawie rozpoznanego potencjału nowe elementy dzieła w procesie, poprzez projekt zawierający: definiowanie, opisanie, transformacje, dekonstrukcję, transpozycje, urozmaicenie itp.
– Potrafi odczytać element intermedialnego/ transmedialnego ciągu metodologicznego (na przykład definicję, scenariusz, scenorys, remiks, chmurę słów kluczowych, itp) w celu rozpoznania jego funkcji oraz potencjału artystycznego.
– Potrafi rozpoznać wytyczne techniczne i je zastosować np.: w sieci, projekcja, itp.
|
przegląd / egzamin
|
|
| w zakresie kompetencji społecznych
|
| Efekt kierunkowy | Efekt przedmiotowy | Formy weryfikacji osiągnięcia efektu |
|---|
|
K1_K01
K1_K04
K1_K12
|
– Twórczo ustosunkowuje się do zadań w zespole przy jednoczesnym precyzyjnym przestrzeganiu jego wymogów technicznych.
– Bierze udział w otwartych dyskusjach o przebiegu zadania, potrafi argumentować swoje preferencje i decyzje robocze oraz konfrontować je ze zdaniem grupy.
– Osoba studiująca jest otwarta na niestandardowe działania formalne i merytoryczne, ich afirmację lub krytykę mając świadomość uczestniczenia w grupie społecznej oraz jej etycznych uwarunkowań
|
korekty / przegląd/ egzamin
|
|
|
Treści programowe
|
Treści przedmiotu wprowadzają studentów w zagadnienia podziału na:
– dzieło i jego procesualność metodologiczną.
– Osoby studiujące skupiają się na metodzie, rozumianej jako powtarzalna, zrozumiała i przekazywalna seria procedur, zorientowana na cel oraz możliwa do weryfikacji za pomocą specyficznych kryteriów.
– Słowa klucze to: projekt, metoda, proces, gramatyka, komunikat, czytelność, translacja, tekst, hipertekst, scenariusz, scenorys, szkic, wytyczne, warstwa, komunikat, treść.
|
|
Metody dydaktyczne
|
– Wykłady multimedialne prezentujące zastosowania pionierskich oraz współczesnych metod artystycznych
– realizacja ćwiczeń kładąca nacisk na proces myślenia i logikę zastosowania metod formalnych
– komunikacja w sieci jako jedna z form narracji transmedialnej prezentacji;
– dyskusje na temat prezentowanych treści;
– wspólne korekty dotyczące indywidualnych rozwiązań
– otwarte krytyki, konwersatorium
– warsztaty tematyczne wprowadzające w etapy działań
|
|
Wykaz literatury obowiązkowej i uzupełniającej
|
Rudolf Arnheim „Sztuka i percepcja wzrokowa, psychologia twórczego oka”, tłumaczenie: Jolanta Mach, Wydawnictwo Officyna, 2004 r.
John Berger „Sposoby widzenia”, tłumaczenie: Mariusz Bryl, wyd. Aletheia 2008
Praca zbiorowa „WIDOK – od kina absolutnego do filmu przyszłości ” CS WRO, Wrocław, 2009 ISBN 978-83-921797-6-4
Lev Manovich „Język nowych mediów” (fragmenty), Wydawca: Łośgraf, ISBN: 9788362726349
Jacques Donguy „Poezja eksperymentalna, Epoka cyfrowa (1953—2007)”
Raymond Queneau „Ćwiczenia stylistyczne”
Henry Jenkins „Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów” Wydawnictwo: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, 83-60501-70-X
e-link: http://henryjenkins.org
|
|
Dodatkowe informacje
|
Pracownia Transmediów kładzie nacisk na systematyczny proces rozwijanego tematu przenoszonego przez różne formy medialne. Skupia się na narracji, geście, hipertekście.
|
| Sposoby oceniania osiągniętych efektów uczenia się
|
| Sposób oceniania (składowe) | Składowe oceny końcowej w % (łącznie 100%) |
|---|
|
aktywność na zajęciach 50%
|
systematyczność i utrzymanie harmonogramu ćwiczeń warunkujący proces kształcenia – 50%
|
|
|
Kryteria i skala ocen
|
na ocenę końcową składa się wiele czynników: od widocznej chęci i aktywności studenta , poprzez progres w kontekście wykonywanych ćwiczeń, do merytorycznie i formalnie osiągniętego efektu.
|
|
Data sporządzenia karty
|
20.11.2024 r.
|
