podstawowe

stacjonarne

Zapoznanie studentów z zależnościami kompozycyjnymi, percepcyjnymi i funkcjonalnymi między przestrzenią architektoniczną a dziełem malarstwa ściennego.

Przekazanie quantum wiedzy dotyczącej sposobów dramatyzowania problemów intelektualnych w przestrzeni przez architekturę (traktowaną jako dyscyplina artystyczna) oraz sposobów zaistnienia w niej dzieł innych dziedzin sztuki; wzajemnych relacji przesłań ideowych tych dzieł, a niekiedy tworzenia wspólnego przesłania.

Przedstawienie historycznych układów malarskich w architekturze, wzajemnych zależności przestrzeni architektonicznej i kompozycji malarskiej, sposobów wykorzystania aspektów funkcjonalnych i konstrukcyjnych budowli jako inspiracji artystycznej. Przedstawienie dzieł malarskich jako realizacji założeń ideowych dotyczących przestrzeni w ogóle, a przestrzeni architektonicznej w szczególności. Przedstawienie wybranych nurtów historii sztuki XX wieku pod kątem powiązania architektury, rzemiosła, techniki i "sztuk czystych". Na tle rozwoju cywilizacyjnego, społecznego i technicznego drugiej połowy XX wieku przedstawiane jest podłoże ideowe kryzysu "oświeceniowego projektu" nowoczesności, przesilenia w stronę formacji ponowoczesnej oraz przejawy tego procesu w architekturze, m. in. dekonstrukcja, odrodzenie w nowej postaci wielu tradycji lokalnych, tendencje globalne (globalizacja, „glokalizacja”, antyglobalizacja). Tendencje te i postawy wobec nich stanowią klucz do interpretacji wielu dzieł współczesnej architektury a ich znajomość - podstawę do podejmowania z tymi dziełami dialogu poprzez własną twórczość malarską studentów.

- wykład problemowy,

- wykład z elementami prezentacji multimedialnej,

- wykład z elementami dyskusji,

- prezentacje-referaty studentów.

Literatura obowiązkowa:

    a) Steen Eiler Rasmussen, Odczuwanie architektury, tłum. Barbara Gadomska, Wyd. Murator, Warszawa 1999.

    b) Juliusz Żórawski, O budowie formy architektonicznej, Arkady, Warszawa 1962 (przedruk w: Juliusz Żórawski. Wybór pism estetycznych, wybór i red. Dariusz Juruś, Seria "Klasycy estetyki polskiej", Universitas, Kraków 2008) lub Juliusz Żórawski, O budowie formy architektonicznej. Skrócone ujęcie opracowane przez Bohdana Lisowskiego, Wyd. Politechiki Krakowskiej, Kraków 2017.

    c) Piotr Winskowski, Architektura jest inspirująca, gdy jest doświadczana / Architecture is inspiring when it is experienced[w:] Inspiracje architekturą. Interdyscyplinarna wystawa pedagogów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie / Inspired by architecture. Interdisciplinary exhibition of pedagogues at Jan Matejko Academy of Fine Arts in Krakow, red. Karolina Woźniak, Wyd. ASP, Kraków 2016, s. 7-36.

Literatura uzupełniająca:

       a) "Autoportret. Pismo o dobrej przestrzeni", kwartalnik, Małopolski Instytut Kultury, Kraków.

       b) Co to jest architektura? Antologia tekstów, red. Adam Budak, Wyd. RAM, Kraków 2001.

       c) Piotr Winskowski, Ciało w przestrzeni architektonicznej [w:] Kulturowe emanacje ciała, red. Monika Banaś, Katarzyna Warmińska, Wyd. UJ, Kraków 2011, s. 73-92.

       d) Piotr Winskowski, Przestrzeń zgeometryzowana krajobrazu, "Architektura Krajobrazu" nr 4 (17) 2007, s. 22-34. Link: http://architekturakrajobrazu.up.wroc.pl/2007/16-2007/53-4-2007 albo: 3d.indd (up.wroc.pl)

       e) Piotr Winskowski, Światło w przestrzeni – światło na płaszczyźnie,  "Zeszyty naukowo-artystyczne Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie" nr 6, 2005, s. 197-227.

       f) Piotr Winskowski, Światło w pokoju Rembrandta, "Zeszyty malarstwa" nr 9/2008, s. 303-338.

Wiedza z zakresu historii stuki i sztuki współczesnej osiągnięta po 3 roku studiów. Kwestie architektoniczne wykładane są począwszy od poziomu propedeutycznego.

Aktywność w dyskusjach w czasie zajęć. Jakość przygotowania własnej prezentacji referatu.

      Na ocenę 3,0: rozumienie roli i uwarunkowań formy podstawowych elementów architektonicznych i ich potencjału jako elementów kompozycji malarskiej

      Na ocenę 4,0: rozumienie roli i uwarunkowań formy podstawowych elementów architektonicznych i ich potencjału jako elementów kompozycji malarskiej. Umiejętność sformułowania propozycji wykorzystania tego potencjału, z uwzględnieniem kwestii percepcji dzieła malarskiego, operowania światła naturalnego i sztucznego na jego powierzchni.

      Na ocenę 5,0: rozumienie roli i uwarunkowań formy różnych (historycznych i współczesnych) elementów architektonicznych i ich potencjału jako elementów kompozycji malarskiej. Umiejętność sformułowania propozycji wykorzystania tego potencjału, z uwzględnieniem kwestii percepcji dzieła malarskiego, operowania światła naturalnego i sztucznego na jego powierzchni.

      Na ocenę 5,5: rozumienie roli i uwarunkowań formy różnych (historycznych i współczesnych) elementów architektonicznych i ich potencjału jako elementów kompozycji malarskiej. Umiejętność sformułowania propozycji wykorzystania tego potencjału, z uwzględnieniem kwestii percepcji dzieła malarskiego, operowania światła naturalnego i sztucznego na jego powierzchni oraz artystycznych jakości przestrzeni, której jest ono częścią.

18.02.2024